Kategori: Cem Cem’i Yazıları

Aylar olmuş, yaşlısı hapis, genci hapis, hafta sonları bütün memleket hapis, aslında herkes kendi içine hapis. Biter, diyorlar, bitmez diyorlar, aşı diyorlar, yeter diyorlar, yetmez diyorlar. Ne derlerse desinler mesele…

Dünya hızla dönerken, değişirken neydi doğru ya da yanlış? Kürk Mantolu Madonna bu gün olsa kürk giyer miydi?

Mesele gittikçe şehir efsanesine dönüşürken gözümüzden kaçan şu ki Z kuşağı dediğin kuşak uzaydan gelmedi. Senden, benden, bizden öğrendikleriyle büyüdü, senden bende ne gördüyse onu yapıyor.

Öğrenmek isteyeceğimiz her şey vardı ama yeni doğmuş sütle beslenen sığır yavrusuna ne ad verilir sorusunun cevabı yoktu.  Sıpa mıydı? Kuzu mu?

Kader Yolumdaki Binlerce Kesişim Kümesi  Biz aynı milyonlar, aynı yerlere basıp, daha önceki ayak izlerinin üstüne kendi ayak izlerimizi bıraktık. Aynı caddelerde aynı anda yürüdük. Aynı otobüse, aynı trene, aynı…

Duymak istediklerimi bir türlü duyamıyorum. Onlar da biliyorlar aslında ama inatla, ısrarla, inatlarında ısrarla söylemek istemiyorlar çünkü kavga etmek çok daha işlerine geliyor. Ne bileyim bir tanesi bile çıkıp “İşte…

Beni üç defa öldürdüler. Üç el üst üste. Bana duydukları saygı ve nezaketin icabı o kadar ileri gideceklerini aklıma bile getirmemiştim aslında ama acı gerçek bu; beni öldürdüler, üç defa…

Kış, isminin hakkını versin, dehşetli güzel bir kış olsun, çok kar yağsın istiyorum. İstediğim kış, isin pusun birbirine karıştığı, şehrin koyu bir gündüz karanlığı altında kaldığı, karın yağmurla karışarak yağdığı…

Takvime bakıyorum; hava alanından yumruk havada, hafiflemiş, sevdiğim ve sevmediğim ne varsa çok ama çok ama geride bırakacağım güne daha aylar var ve anlıyorum ki Edip Cansever şiirinde söylediği gibi…

Küçük semtlerin kendine has mahalle arkadaşlıkları vardır. İnsanları o semti ayrıca sahiplenirler. Arkadaşlıkları başka türlüdür.